Verhuren van tennisbanen door tennisvereniging aan particulieren: wat vindt de KNLTB daar van?

Een tennisvereniging in Noord-Brabant kent een overcapaciteit aan banen en wil graag banen gaan verhuren aan particulieren en bedrijven. Door verhuur per uur of voor langere tijd met een contract. De banen zijn in eigendom van de vereniging. Zij zijn aangesloten bij de KNLTB en hebben contact opgenomen met de sportbond met de vraag of er een model verhuurovereenkomst te gebruiken is via de KNLTB. Maar wat is de reactie van de tennisbond?

“Het KNLTB-lidmaatschap van aangesloten tennisverenigingen is gebaseerd op het zogenaamde draagkrachtbeginsel en het solidariteitsbeginsel. Verenigingen betalen een vaste bijdrage en een bijdrage per lid, iedereen betaalt hetzelfde. De voorwaarde van het draagkrachtbeginsel en het solidariteitsbeginsel is dat de verenigingen alle spelers lid maken van de vereniging en opgeven als lid bij de KNLTB. Zo moet oneerlijke concurrentie voorkomen worden.”

Dit is een logische gedachtegang. Hoe meer leden aangesloten zijn bij de sportbond, des te meer diensten de sportbond kan verlenen aan zijn leden en de aangesloten tennisverenigingen. Tot nu toe niets aan de hand.

“Dit betekent dat iedereen die tennist (speelrecht heeft) op de banen van de vereniging en/of stemrecht heeft tijdens de algemene vergadering van de vereniging wordt aangemeld als lid van deze vereniging en ook wordt aangemeld als lid van de KNLTB. De verhuur van banen door de vereniging aan particulieren, is dus niet mogelijk, omdat deze personen geen lid worden van de vereniging en de KNLTB. Wanneer zij wel lid zouden worden, zouden zij al op basis van het lidmaatschap speelrecht hebben op de banen.”

Theoretisch gezien klopt een deel van de redenatie van de KNLTB. Particulieren die een baan voor een uurtje willen huren, worden geen lid van de vereniging. Bedrijven die een tennistoernooi willen organiseren voor hun personeelsleden of relaties, worden ook geen lid van de vereniging. Maar de uitspraak dat verhuur van banen door de vereniging aan particulieren niet mogelijk is, is natuurlijk volledige kul. De banen zijn in eigendom van de vereniging (of een stichting die het tennispark beheert), dus de vereniging is volledig gerechtigd om met de banen te doen wat zij wil doen, en is daarvoor aan niemand anders dan de eigen leden, verantwoording over verschuldigd.

“Verhuur van banen aan particulieren is dus in strijd met de statuten, reglementen en het beleid van de KNLTB. Overigens maakt de verhuur van banen het probleem ons inziens alleen maar groter, wanneer leden die geen competitie of toernooien spelen zich realiseren dat het goedkoper is om een baan te huren, zullen zij wellicht hun lidmaatschap opzeggen.”

Hier komt de ware bedoeling van de sportbond naar voren. Zij zijn bang om leden kwijt te raken in een toch al teruglopende ledenmarkt in de tennissport (lees o.a. mijn blog Ledenaantal Tilburgse tennisverenigingen dalend in laatste 5 jaar). Hierdoor ontvangt de tennisbond minder inkomsten en is wellicht genoodzaakt te bezuinigen op hun dienstenpakket. In het antwoord geeft de KNLTB in ieder geval zelf aan dat het wellicht goedkoper is om geen lid te worden van de KNLTB als men geen competitie of toernooien speelt.

“Hierdoor ontstaat een scheiding tussen leden die competitie en toernooien spelen en recreanten. Dit ondermijnt het hiervoor genoemde solidariteits- en draagkrachtbeginsel, er ontstaat een categorie zogenaamde ‘grijze leden’.”

De vraag is: is dit erg? Vergelijk deze mogelijke ontwikkeling met de ontwikkelingen in andere takken van sport. Zijn alle deelnemers aan loopgroepjes lid van de Atletiekunie? Nee. Zijn alle beoefenaars van Nordic Walking lid van de Atletiekunie? Nee. Zijn alle beoefenaren van de wielersport lid van de Wielrenunie? Nee. Zijn alle zaalvoetballers lid van de KNVB? Nee, in ieder geval in Tilburg niet waar de Tilburgse zaalvoetbal bond zijn eigen competitie zaalvoetbal organiseert. Zijn alle tafeltennissers lid van de tafeltennisbond? Nee, ook daar wordt bijvoorbeeld in Tilburg door de Tilburgse Tafeltennis Liga een eigen competitie georganiseerd.

De trend is dat recreatieve sporters steeds meer buiten de geïnstitutionaliseerde sport hun weg weten te vinden. Deze trend speelt natuurlijk ook binnen de tennissport waar mensen vrij gemakkelijk via een commerciële aanbieder tennisbanen kunnen huren. Sterker nog: door het tennisverenigingen te verbieden om banen beschikbaar te stellen voor verhuur, zal de commerciële verhuur steeds meer bij commerciële partijen komen te liggen waardoor de tennisverenigingen minder inkomsten genereren. iets dat op termijn de vereniging zeker niet ten goede komt.

“Naast het feit dat dit in strijd is met statuten, reglementen en beleid van de KNLTB, levert dit praktische problemen op. Zo vallen spelers die geen lid zijn van uw vereniging en de KNLTB niet onder de ongevallenverzekering en het tuchtreglement van de KNLTB, dit levert risico’s op.”

Ook weer een kulverhaal. Particulieren die een baan huren, zijn volledig verzekerd via hun eigen ziektekostenverzekering en WA-verzekering als zij een baan huren. Mits de verhuurder voldoet aan alle verplichtingen rondom het veilig aanbieden van het gehuurde. Bepalingen hierover staan in de huurovereenkomst. En waarom zou een particuliere huurder onder het KNLTB tuchtrecht moeten vallen?

“Op grond van de statuten, reglementen en het beleid van de KNLTB kan er een onderzoek worden ingesteld naar iedere vereniging waarvan vermoed wordt dat niet alle spelers lid zijn van de vereniging of niet alle leden worden aangemeld als lid bij de KNLTB. Afhankelijk van de bevindingen kan het Bondsbestuur zonodig een geldboete opleggen of het lidmaatschap opzeggen van de vereniging.”

Hier slaat de KNLTB de plank volledig mis. Er wordt gedreigd met boetes en juridisering van de zaak. Dit wordt veroorzaakt door het ‘oude’ denken van sportbonden: vasthouden aan wat we hebben en vooral niet willen en durven veranderen. En vooral geen oog hebben voor de alledaagse praktijk waarin sportverenigingen zich bevinden. In plaats van verenigingen te helpen om oplossingen te zoeken voor financiële problemen door teruglopende ledenaantallen, wordt de vereniging nog net niet aan de schandpaal genageld.

Het wachten is dus op verenigingen die het heft in eigen handen nemen en zelf een (onderlinge) lokale of regionale tenniscompetitie gaan organiseren of onderling afspreken om een toernooicyclus op te zetten waarbij je geen lid hoeft te zijn van de KNLTB. Zodat je je leden toch aan competitie en toernooien kunt laten deelnemen en je banen zonder gedoe aan particulieren kunt verhuren.

O ja, en de tip van de week voor het verhuur van tennisbanen aan particulieren: als je tennispark door een stichting wordt gerund, laat de verhuur van banen aan particulieren dan uitvoeren door de stichting. Een stichting kent geen leden (sterker nog er is zelfs een verbod op leden) en valt dus niet onder KNLTB net als de vereniging. Sluis aan de achterkant deze inkomsten van de stichting door naar de vereniging, bijvoorbeeld door een korting te geven op de huurprijs indien de stichting de vereniging belast met huur.